இதுவரை இங்க வந்து பர்த்தவுக மற்றும் ...........த்தவுக....

Monday 14 November 2011

மாலதி டீச்சர்...

இரண்டு நாட்கள் அப்படியே போனது. கவலையாயிருந்தது. ஒரு முறை எதற்கும் போன் செய்து பார்க்கலாம் என்று கால் செய்தேன். எடுத்தாள். ‘என்ன’ என்று கோபமாகக் கேட்டாள். ‘சாரி மாலதி’ என்றேன்.
‘என்ன சாரி ஆர் யூ மேட்? என்னை அவ்வளவு சீப்பா நினைச்சியா? உனக்கு நைட்ல மெசேஜ் அனுப்பினா நான் தப்பா பழகிறதா நினச்சியா? ஒரு பிரண்டா உன்கிட்ட பழகினது என்னோட தப்பு இடியட்’.
‘ப்ளீஸ் மாலதி. ரியலி சாரி. உங்ககிட்ட என்னால மறைக்க முடியல. அதான் சொல்லிட்டேன். பிடிக்கலேனா வெரி சாரி. என்கிட்ட பேசாம இருக்காதிங்க.. ப்ளிஸ்..’
‘கல்யாணமாகி ரெண்டு பிள்ள பெத்தவ கிட்ட லவ் பண்றேன்னு சொன்னா யாராவது சும்மா இருப்பாங்களா.. இனி என்கிட்ட பேசாத ராஸ்கல்..’
‘ப்ளீஸ் மாலதி. நான்இனிமே அப்படி நடந்துக்க மாட்டேன். சாரி.. ப்ளீஸ்.. மன்னிச்சுடுங்க..’
‘ம்ம்.. இந்த ஒரு தடவ மன்னிக்கிறேன். இனிமே இப்படி ஏதாவது பண்ணினா நான் சும்மா இருக்க மாட்டேன்.’
‘ஓகே. தேங்ஸ் மாலதி.’
‘ம்ம்ம்.’
போனை வைத்தாள்.
கொஞ்சம் நிம்மதியாயிருந்தது. ஆனாலும் ஏமாற்றமாயிருந்தது. சே.. எவ்வளவு பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன். இனிமே ஒழுங்க நடந்துக்கணும் என்று நினைத்தவாறு ‘தேங்ஸ்’ என்று மீண்டும் மெசேஜ் அனுப்பினேன்.
அதற்குப் பின் என்னுடன் சகஜமாகப் பழகினாள். நானும் என் உணர்வுகளை வெளிக்காட்டாமல் நட்புடன் பழகினேன். ஆனால் இரவுகளில் என் உணர்வுகளை அடக்கவே முடியவில்லை. கற்பனையில் அவளை உரித்து வைத்து ரசித்தேன். அவளுடைய காமக்கனவுகளால் என் இரவுகள் ஈரமாயின. அவளைக் காணும் போது என்னுடைய பார்வை தானாக அவளுடைய முன்னழகை மேய்ந்தது. அவளும் அதைக் கவனிக்காமலில்லை. அவள் வீட்டுக்கு சகஜமாகச் செல்லுமளவுக்கு நாங்கள் நண்பர்களாகியிருந்தோம். அவளுடைய கணவரும் என்னிடம் நன்கு பழகினார். அவளுடைய இரண்டு பெண்களும் என்னிடம் நல்ல அன்புடன் இருந்தனர்.
அவள் வீட்டுக்குச் செல்லும் போதெல்லாம் போது நைட்டியில் அவளுடைய கட்டுடலை என் கண்கள் மேய்வதை அவளால் தடுக்க முடியவில்லை. ஒரு முறை நைட்டியில் அவள் என் முன்னால் உட்கார்ந்து மகளுக்குப் பாடம் சொல்லித் தந்து கொண்டிருந்தாள். நான் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்தேன். குனிந்து அவள் சொல்லிக் கொடுத்த போது அவளுடைய முலைப் பிளவுகளின் தரிசனம் சற்று தாராளமாகவே கிடைத்தது. நான் முதல் முறையாக அவற்றைப் பார்த்ததில் சொக்கிப் போனேன். ஆகா.. என்ன ஒரு அழகு.. எனக்குள் விறைப்பேறியது. கைகள் பரபரத்தன. திடீரென்று என்னைக் கவனித்தவள் அதிர்ச்சியுடன் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து எழுந்து கொண்டாள். அதன் பின் டல்லாகவே இருந்தாள். நான் சங்கடத்துடன் விடைபெற்றேன். அதற்குப் பின் மறுபடியும் நான் இருக்கும் போது நைட்டிக்கு மேல் துண்டைப் போர்த்திக் கொள்ள ஆரம்பித்துவிட்டாள். மற்றபடி நட்புடன் நானும் அவளும் நன்கு அரட்டையடிப்போம். போனில் மணிக்கணக்கில் பேசுவோம்.

அரையிறுதி விடுமுறை நாள் ஒன்றில் அவள் வீட்டுக்குச் சென்றேன். அன்று எனக்கும் விடுமுறை. அவளுடைய மூத்த மகள் கவுசல்யா இல்லை. அண்ணன் வீட்டுக்குச் சென்றிருப்பதாகச் சொன்னாள். இரண்டாவது மகள் ஆர்த்தி அழுதபடி இருந்தாள். நான் அவளுக்கு விளையாட்டு காண்பித்தேன். அவள் அடம்பிடித்து அழுதாள். என்ன என்று விசாரித்தேன்.
‘அவ சினிமாவுக்குப் போகனும்னு அழறா..’
‘ஓ பாவம்.. லீவுதான.. கூட்டிட்டு போக வேண்டியதானே’
‘எங்க.. நானும் அவங்கப்பா கிட்ட சொல்லிப் பார்த்துட்டேன். அவங்களுக்கு நேரமே இல்ல. என்னை கூட்டிட்டுப் போகச் சொல்றார். நான் எங்கிட்டு அவள கூட்டிட்டுப் போக.. நீ வேணா கூட்டிட்டுப் போயிட்டு வாயேன்..’
‘சரி நான் வேணா கூட்டிட்டுப் போறேன். என்ன ஆர்த்தி போகலாமா?’ என்று அழைத்தேன். ஆனால் அவள் என்னுடன் வர மறுத்தாள். ‘அம்மா நீயும் வா’ என்று அடம்பிடித்து அழுதாள். நானும் மாலதியிடம் ‘நீங்களும் வாங்களேன்..’ என்றேன். அவள் மறுத்தாள். பின்னர் மகளின் அழுகையைச் சகிக்க முடியாமல் கிளம்பினாள். சற்று இறுக்கமான இளம் பச்சைநிற சுடிதாரணிந்திருந்தாள். தலையில் நிறைய மல்லிகைப் பூ வைத்திருந்தாள். திமிறிக் கொண்டிருந்த மார்பகங்களை என் கண்ணிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்காக சால்வையால் நன்கு மறைத்துக் கொண்டாள். ஆனால் பின்புறங்களில் என் கண்கள் மேய்வதை அவளால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. நன்கு கொழுத்து உருண்டு திரண்டிருந்த கவர்ச்சியான அந்த புட்டங்கள் நடக்கும் போது அசைந்து அசைந்து என்னை விறைப்படையச் செய்தன.
தியேட்டரில் அவ்வளவாகக் கூட்டமில்லை. எனக்கும் மாலதிக்கும் நடுவில் ஆர்த்தி அமர்ந்து கொண்டாள். சிறிது நேரத்தில் முன் வரிசையில் இரண்டு பேர் வந்து அமர்ந்தனர். ‘அம்மா எனக்கு மறைக்குதும்மா.. அந்த அங்கிள தள்ளி உட்காரச் சொல்லும்மா’ என்று ஆர்த்தி நச்சரித்தாள். ‘அய்யோ உன்னோட பெரிய ரோதனைய போச்சு. இங்க வந்து உக்கார்’ என்று புலம்பிய படி மாலதி அவளுடைய சீட்டில் ஆர்த்தியை உட்கார வைத்துவிட்டு என்னருகில் வந்து அமர்ந்து கொண்டாள். எனக்கு சந்தோசமாயிருந்தது. நான் படத்தைக் கிண்டலடித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் சிரித்தபடி இருந்தாள்.
ஒரு பாடல் காட்சியில் முந்தானை விலகிய கதாநாயகி மழையில் நனைந்து தன் கொழுத்த முலைகளால் ஹீரோவை முட்டி மோதி ஆடிக் கொண்டிருந்தாள். இருவரும் பேச முடியாமல் அமைதியானோம். நான் ஓரக்கண்ணால் மாலதியைப் பார்த்தேன். லேசாகத் தலையைக் குனிந்து கொண்டிருந்தாள். பாடல் முடிந்து அவள் சகஜமாகி விட்டிருந்தாள். ஆனால் எனக்குள் காமம் தீயாய் பற்றியிருந்தது. பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த அவளுடைய மல்லிகைப் பூவின் வாசம் வேறு என்னை இழுத்தது. எனக்கு லேசாக விறைத்தது. என் தோள்களில் அவளுடைய தோள் உரசிக் கொண்டிருந்தது. மெதுவாய் அவளுடைய கையைப் பிடித்தேன். அவள் வெடுக்கென்று உதறிவிட்டு என்னை முறைத்தாள். நான் தலையைக் குனிந்து கொண்டேன்.

சிறிது நேரம் கழித்து மறுபடியும் மாலதியின் கையை பிடித்தேன். என் கை நடுங்கியது. அவள் மறுபடியும் கையை உதற முயன்றாள். நான் இறுக்கிப் பிடித்தேன். அவள் என் காதருகே வந்து கோபத்துடன் ‘கையை விடு..’ என்றாள். நான் விடவில்லை. பார்வையால் கெஞ்சினேன். அவள் கையுடன் என் கையைக் கோர்த்துக் கொண்டேன். நான் இறுக்கிப் பிடித்திருந்ததால் அவளால் விடுவிக்க முடியவில்லை. பின்னால் பார்த்தேன். யாரும் இல்லை. சற்று தொலைவில் இருந்தவர்களும் கவனிக்கவில்லை. ஆர்த்தி படத்தில் மூழ்கிப் போயிருந்தாள். தியேட்டரின் இருள் என் துணிச்சலைக் கூட்டியது.
மெதுவாய் இன்னொரு கையை எடுத்து அவளுடைய தோளில் வைத்தேன். திரும்பி முறைத்தாள். வேகமாக தோளைக் குலுக்கி உதறினாள். ஆர்த்தி சட்டென திரும்பிப் பார்த்தாள். இருவரும் நார்மலாகப் படம் பார்ப்பது போல் உட்கார்ந்திருந்தோம். ஆர்த்தி மறுபடியும் படத்தில் மூழ்கினாள். நான் மறுபடியும் தோளில் கை வைத்தேன். அவள் ஆர்த்திக்குக் கேட்காமல் மெலிதான குரலில் கோபத்துடன் பேசினாள்.
‘சிவா என்ன இது? கையை விடு’
‘ம்ம்ம்’
‘சொன்னா கேளு.. கையை எடு..’
‘மாலதி ப்ளீஸ்..’
‘வாட்.. இடியட்.. லீவ் மி’
‘ப்ளீஸ் மாலதி.. என்னால முடியல..’
‘இப்போ விடப் போறியா இல்லயா?’
‘மாட்டேன்.’
‘அடப்பாவி.. விடுடா’
நான் அதற்கு மேல் பேசவில்லை. அவளுடைய தோளைத் தடவியபடி இருந்தேன். அவள் நெளிந்தாள். அவளுடைய கையைப் பிடித்திருந்த என் வலது கையை விடுவித்து அவளுடைய தலையைச் சுற்றி அவளுடைய வலது தோளில் போட்டேன். நெளிந்தாள். கையை உதறி தட்டி விட்டாள். அது மேலும் எனக்கு வசதியாய்ப் போனது. என் கை அவளுடைய பின்னால் விழுந்தது. மெதுவாய் இடுப்பைப் பிடித்தேன். அவள் அதிர்ச்சியுடன் என்னை முறைத்தாள். நான் அவளைப் பார்க்காமல் படத்தைப் பார்த்தபடி இடுப்பை மெதுவாய் கசக்கினேன்.
‘டேய் பாவி விடுடா.. ப்ளீஸ்.. சொன்னா கேளு..’ என்று புலம்பினாள். நான் கண்டு கொள்ளாமல் இடுப்பை இறுக்கிப் பிடித்திருந்தேன். என் கை மெதுவாய் கீழிறங்கி அவளுடைய கொழுத்த பின்புறங்களைத் தொட்டது. அவள் பதறினாள்.
‘சிவா.. ப்ளீஸ்.. திஸ் ஈஸ் டூ மச். லீவ் மீ..’ கெஞ்சினாள்.
‘சாரி மாலதி. என்னால முடியல.. தடுக்காதீங்க.. ப்ளீஸ்..’ நானும் கெஞ்சினேன். என் கை அவளுடைய வலது குண்டியை இறுக்கியது. அவள் சீட்டில் சாய்ந்து கொண்டாள். நான் மேலும் இறுக்கிப் பிடித்து கசக்கத் தொடங்கினேன். அவள் நெளிந்தாள்.
‘சீ.. நீ நல்லவன்னு மறுபடியும் பழகினா இவ்வளவு பொறுக்கியா இருக்க.. விடு என்னை.. சொன்னா கேளு..’
‘உங்களைப் பார்க்கும் வரை நான் நல்லவனாத்தான் இருந்தேன். ஆனா இப்போ இருக்க முடியல.. சாரி.. ப்ளீஸ்.. மாலதி. என்னைத் தப்ப எடுக்காதிங்க..’
‘சீ பொறுக்கி நாயே.. முதல்ல கையை எடு..’ ஆர்த்திக்குப் பயந்து சத்தம் வராமல் என்னிடம் கோபப்பட்டாள். நான் கண்டு கொள்ளாமல் முன்னேறினேன். என் கை அவளின் முதுகில் ஊர்ந்து மெதுவாய் வலது அக்குள் பகுதிக்குள் நுழைந்தது. அவளுடைய கையை விரித்து பக்கவாட்டில் இருந்து வலது முலையைப் பிடித்தேன். அவள் என்னை முறைத்தாள். சட்டென்று சால்வையை இறக்கி அவள் முலையைப் பிடித்திருந்த என் கையை மறைத்தாள்.
‘டேய் பாவி.. இது ரொம்ப தப்பு.. விடு ப்ளீஸ்.. நான் போறேன்.. இனிமே என் மூஞ்சிலயே முழிக்காத..’
என் கை நடுங்கியபடி அவளுøடைய வலது முலையில் நன்றாகப் படர்ந்தது. அவள் மெதுவாய் தலையில் அடித்துக் கொண்டு விடுடா என்று கெஞ்சிக் கொண்டிருந்தாள். நான் விடவில்லை. கைக்குள் அடங்காத அந்தப் பழத்தை மெதுவாய் இறுக்கினேன். என் தண்டு பேண்டுக்குள் சீறியது. இடது கையால் அதைத் தடவினேன். புடைத்திருந்தது. அவளின் செழித்த முலையை கசக்கத் தொடங்கினேன். அவள் நெளிந்து கொண்டிருந்தாள். நான் முலையில் தடவித் தடவி காம்புப் பகுதியைத் தொட்டேன். சுடிதார், ப்ராவை மீறி அது லேசாக விரைத்திருந்ததை உணர முடிந்தது. காம்பைப் பிடித்து சுடிதாரோடு திருகினேன். அவள் பதறினாள்.

சிவா.. ப்ளீஸ்.. விடு. வலிக்குது.. சொன்னா கேளு..’ கெஞ்சினாள். அவளுடைய இடது கையை வைத்து என் கையை எடுக்க முயற்சித்துத் தோற்றாள். அவள் உடல் சூடேறியிருந்தது. மெதுவாய் என் இடது கையை எடுத்து அவள் இடது தோளில் வைத்து பின்னர் சால்வைக்குள் கொண்டு சென்றேன். இடது முலையைப் பிடித்தேன். அவள் மேலும் அதிர்ந்து வேறு வழியின்றி அந்தக் கையையும் யாரும் பார்க்காத வண்ணம் சால்வையால் மூடி மறைத்தாள். அவளுடைய கொழுத்த இரண்டு பழங்களும் என் இரண்டு கைகளில் சிக்கிக் கசங்கிக் கொண்டிருந்தன. அவள் லேசாகக் குனிந்து கொண்டாள். அது எனக்கு வசதியாக இருந்தது. அவள் கண்களில் நீர் வழிந்தது. பாவமாயிருந்தது. ஆனால் அவள் மேல் இரக்கப்படும் நிலையில் நான் இல்லை. என் இரக்கத்தையெல்லாம் அவள் மீதான காமம் தின்று விட்டிருந்தது. அவளிடமும் எதிர்ப்பு குறைந்திருந்தது. முலைகளை நன்கு கசக்கிக் காம்புகளைத் திருகிக் கொண்டிருந்தேன். ‘ஸ்ஸ்...’ என்று முனகியபடி அவள் அடங்கியிருந்தாள்.
மெதுவாய் அவள் கழுத்தருகே சென்று கழுத்தில் முத்தமிட்டேன். சட்டெனத் திரும்பி முறைத்துப் பின்னால் பார்த்தாள். யாரும் பார்க்கவில்லை.
‘ஐயோ.. சிவா.. ப்ளீஸ் .. சும்மா இரு..’
தியேட்டரில் லைட் எரிந்தது. இடைவேளை.. சட்டென அவளிடமிருந்து கைகளை எடுத்தேன். அவளும் நிமிர்ந்து சால்வையை சரி செய்து கொண்டாள். அப்பாடா என்று நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டாள். என்னை அனல் கக்கும் பார்வையால் எரித்துக் கொண்டிருந்தள். நான் அவளைப் பார்க்கத் துணிவின்றி ஆர்த்தியிடம் பேசினேன்.
‘ஆர்த்தி உனக்கு என்ன வேணும்?’
‘கோன் ஐஸ் வேனும் அங்கிள்.’
‘உங்களுக்கு என்ன வேணும் மாலதி?’
‘எனக்கு ஒன்னும் வேணாம்..’ கடுப்புடன் சொன்னாள். நான் சென்று மூவருக்கும் ஐஸ் கிரீம் வாங்கி வந்தேன். மாலதி அதை வாங்கிக் கொள்ளவே இல்லை. ‘எனக்குத் தலை வலிக்குது.. வீட்டுக்குப் போகலாம்’ என்று மாலதி எழுந்தாள். ஆர்த்தி கேட்கவில்லை. ‘இரும்மா படம் பார்த்துட்டு அப்புறம் போகலாம்..’ என்று சிணுங்கிய ஆர்த்தியை முறைத்தாள். ‘உன்னால என் மானமே போயிட்டிருக்கு’ என்று கோபத்துடன் முனகியபடி மீண்டும் உட்கார்ந்தாள். படம் தொடங்கியது. என் லீலையும் தான். அரை மணி நேரத்திற்குள் மாலதியின் திமிறல்களையும் எதிர்ப்புகளையும் மீறி மீண்டும் அவளுடைய இரண்டு முலைகளும் சால்வை மறைப்பில் என் கைகளில் கசங்கிக் கொண்டிருந்தன.


தியேட்டரிலிருந்து வீடு செல்லும் வரை மாலதி எதுவும் பேசவில்லை. நான் அவளைப் பார்க்கவே பயந்தேன். அவர்களை வீட்டில் விட்டுவிட்டு திரும்பினேன். மாலை 6 மணி வாக்கில் போன் செய்தேன். எடுக்கவில்லை. பல முறை அழைத்தேன். நோ யூஸ். ‘சாரி’ என்று மெசேஜ் அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. இரவு ‘குட்நைட்’ அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. சாரி சாரி என்று பல முறை அனுப்பி ஓய்ந்தேன். எந்தப் பதிலும் வரவில்லை. அடுத்த நாள் பள்ளியில் சென்று பார்த்தேன். அவள் என்னைக் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. ஒரு வாரத்திற்கு மேல் ஆனது. அவள் என்னிடம் பேசவே இல்லை. எனக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போனது. கொஞ்சம் அடக்கி வாசித்திருக்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. ஆனால் என்ன பயன்? எல்லாம் முடிந்து போனது. அவள் என்னிடம் பேசி பத்து நாட்களுக்கு மேல் ஆகியிருந்தது. வேறு வழியின்றி நானும் மெசேஜ் அனுப்புவதை நிறுத்தியிருந்தேன். ஒருநாள் இரவு அவள் நினைவில் என் தண்டு விறைத்திருந்தது. அவளை நினைத்து அதைத் தடவியபடி படுக்கையில் கிடந்தேன். நள்ளிரவில் மொபைலை எடுத்து மெசேஜ் அனுப்பினேன்.
‘மாலதி.. ஐ யம் சாரி.. ப்ளீஸ் பேசுங்க..’
பதில் வரவில்லை. ஒரு மணி நேரம் கழித்து மெசேஜ் டோன் ஒலித்தது. பாதி தூக்கத்தில் இருந்த நான் மொபைலை எடுத்துப் பார்த்தேன். அவள்தான். தூக்கம் போய் உற்சாகமாய் வாசித்தேன். திட்டியிருந்தாள்.
‘போடா பொறுக்கி நாயே.. டோன்ட் மெசேஜ் மீ’
தொடரும்...

No comments:

Post a Comment